fotozoektocht in Durbuy

Fotozoektocht in Durbuy

Na een lekker ontbijt vertrokken we naar het stadje Durbuy.

Ter plekke vormden we groepjes, samen met leerlingen van St.-Joris Brussel. Toen kregen we een blad met alle foto’s. We vertrokken met ons groepje op zoek naar de plekken waar de foto’s genomen waren. Daar moesten we het antwoord vinden op al de vragen die bij de foto’s hoorden. Op die manier konden we de geheimzinnige zin ontcijferen.

Tesne en Emile

Feestje!

Feestje!

We waren in onze kamer. Meester klopte op onze deur en zei dat we naar buiten moesten gaan omdat de leiders klaar stonden om een feestje te bouwen. We gingen binnen in de zaal. De discolichten flitsten reeds en de muziek stond al te bonken. We sprongen, dansten en gilden van blijheid. De leiders stonden ook te springen en te dansen op het podium. De leiders hadden de meesters en juffen weggestuurd naar de refter, zij zaten al te eten met een glaasje wijn erbij. Wij stonden te feesten met een hot dog in onze ene hand en in onze andere hand een lekker frisdrankje. Na 20 minuten was het feestje van LPM afgelopen en konden we aan onze eigen bonte avond beginnen. 

Hanne en Beau

de natuurwandeling

De Natuurwandeling:

Donderdagvoormiddag, na het eten, hadden we genoeg energie om de natuurwandeling te maken. Dus vertrokken we naar het bos om wat planten te leren kennen bv:

De Zoete kerselaar, de eik, de beuk, het mos, de varens, klimop en de smalle en brede weegbree. Als je van  een wesp wordt geprikt doe je er best klimop op maar eerst  kreukel je het. De zoete kerselaar ziet er uit alsof je er in gekerfd hebt en je mag er de kersen niet van opeten. De beuk kan tot 400 jaar worden en heeft een gladde schors. Het mos kan water vasthouden en als je een schaafwonde hebt dan doe je er best mos op. Mos houdt dan het bloed tegen. Als je in de varens speelt heb je kans op een teek. Meester Jean-Pierre had er een op zijn arm. Het hout van de eik wordt vaak voor meubels in de keuken gebruikt. Als je geneteld ben van een brandnetel gebruik je best de smalle en brede weegbree. Van Laura en Tyra

Roofvogels!

roofvogeldemonstratie

De demonstratie had plaats achter het zwembad. We mochten gaan zitten op stenen banken. Het ging over roofvogels zoals: buizerds,haviken,valken en uilen. De uilen zien niet zo goed naar beneden en boven daarom kunnen ze hun nek 360°draaien.De uilen ruiken wel hun prooi als je het naast hun legt maar zien deze niet. Veel uilen zijn nu eenmaal nachtroofvogels maar niet allemaal. De slechtvalk vliegt maar even snel als een duif, maar in een duikvlucht kan hij tot 305 km per uur vliegen halen! De dagroofvogels zijn: valken, buizerds, haviken, en sommige uilen. Je kan de roofvogels houden als je wil.

Brandon en Quentin

reflectorenspel

Verslag volgt nog...

Bomen meten

Bomen meten

We stapten richting het stadje Durbuy en stopten bij een graspleintje met bomen langs de Ourthe. We verdeelden ons in groepjes van drie. We kregen een meetlint van 20 meter en een boommeter. We kregen elk een boom om te meten. Eerst moest je door het buisje kijken en achteruit stappen tot je de top van de boom zag. Dan moesten je andere partners, de afstand van aan de boomstam tot aan je voeten meten. Daarna moest je dan ook nog van je voeten tot aan je neus meten en dat er bij tellen. Als je klaar was mocht je nog eens de dikte van de boom meten. En daarna vertelde meester nog iets over een paar verschillende soorten bomen en dat was heel interessant.

Emilia en Evva

De klimmuur

We kwamen aan en we hadden 3 mogelijkheden: klimmuur, apenbrug en rappel.

De klimmuur was 8 meter hoog en glad. Het was leuk en spannend en bijna iedereen behaalde de top. De meesters moesten wel een handje toe steken. We hadden een broekje aan en met een touw klommen we naar boven. Om naar beneden te gaan was het ook wel moeilijk, je mocht namelijk ook rappellen.

Clement en Nathan

De apenbrug

De apenbrug bestaat uit  2 kabels boven elkaar gespannen. Het is de bedoeling dat je naar de overkant stapt op het onderste touw terwijl je met je handen het bovenste touw vasthoudt.

Sommigen doen anders en laten zich hangen, dat is natuurlijk heel leuk! Dat kan geen kwaad want in het begin werd je vastgehaakt. Anderen stappen er gewoon over. Je mocht twee keer over de apenbrug. Van op de apenbrug kon je uitkijken op de rappel en kliminitiatie want daar stonden we het hoogst.

Louis, Viktor

cross-country

Eerst werden er groepen gemaakt aan de hand van nummers. We starten aan het zwembad tot aan een bosrand. Dan moesten we omhoog door het bos tot een klein straatje. Daar moesten we een opdracht uitvoeren. We moesten aan de hand van het kompas een aanduiding vinden in het bos.

Toen we het antwoord wisten mochten we door gaan tot het einde van het bos. Daar moesten we naar rechts door een dun weggetje. Tot controlepost 2 daar moesten we nog een opdracht doen.

Vervolgens langs een grote weg tot controlepost 3. Daar moesten we nog een opdracht uitvoeren.

Bij controlepost 3 gingen we naar rechts langs een weiland. Toen kwamen we bij de trappen van Durbuy, daar zijn twee groepen verkeerd gelopen. Daarna kwamen we bij controlepost 5. Daar moesten we de betekenis van “le barrage” opzoeken. Nu weten we het: stuwdam. Ten slotte moesten we bij controlepost 6 een paar opdrachtjes doen. Dit was dan ook het einde van de tocht .

Tjorven en Mathieu

Rappel

We waren naar de uitleg aan het luisteren van moni Glenn, terwijl we vol spanning naar de rappel keken. Rikkert vertelde uitgebreide uitleg hoe we de rappel juist moesten gebruiken,het was belangrijk dat we goed luisterden voor de goede afloop van het avontuur. Hij deed zot op de rappel opeens lag hij omgekeerd(zie foto).

Toen we beneden naar de rappel keken zag het er niet zo hoog uit, maar toen we boven stonden was het wel wat hoger dan we dachten.

Iedereen durfde van de rappel de één wat vlotter dan de andere.

Artur en Benoit

Speleologie

Iedereen had  vuile kleren aan en een zaklamp bij. We waren klaar om te vertrekken. We moesten over de Ourthe met een hangbrug. De monitor  vertelde eerst een verhaal over hoe de grot ontdekt werd. Dat was door een speleoloog. Toen waren we klaar om in de grot te gaan. Sommigen waren wat bang. We moesten door een smal gaatje om in de grot te komen. Het was pikdonker en heel spectaculair. Er waren ook veel spinnen en andere insecten in de grot. Plots moesten we naar beneden glijden en pakte een monitor ons op. Maar wie naar beneden gaat moet ook weer naar boven. Dus zo gezegd zo gedaan. We moesten door een smal gat weer naar boven kruipen. Sommigen waren aan het wenen, maar ze hebben het allemaal overleefd. Het was een grote opluchting toen we er weer uit waren. Het was wel kort. Voor sommigen zelfs veel te kort. Maar het was de moeite waard. Het was een heel avontuur. Toen moesten we weer over de hangbrug in het donker. Dat was best griezelig. Dit is ons besluit: DE SPELEOLOGIE WAS DE MAX.

Tinne en Kato

Gehaktballetjes van "everzwijnevlees"...

Toen we de eerste dag aankwamen, kregen we uitleg over het eten.

Het lekkere eten van deze week is:??????????

Maandag was het kip met rijst en currysaus en ‘s avonds waren er boterhammen met kaas en salami.

Maandagnacht zijn ze gaan jagen op everzwijnen, dinsdag waren er dus everzwijnengehaktballetjes.‘s Avonds hadden we een Italiaanse kok op bezoek die lekkere spaghetti Bolognaise gemaakt heeft.

Woensdag: Joepie, frietjes met stoofvlees en ‘s avonds een lekkere broodmaaltijd.

Donderdag: broodmaaltijd en ‘s avonds is er een verrassing. Daarna is bonte avond.

Vrijdag: mmmmmmm… lekkere macaroni met hesp en kaassaus. En daarna... komen we naar huis!!! SMAKELIJK!!!!!!

Nienke en Michelle ;-)

Bezoek aan Wéris

We reden met de bus naar Wéris . We bezochten de stenen die menhirs en de dolmen heten.

Eén puddingsteen weegt 30 ton. Na de uitleg van meester Filip en meester Jean-Pierre zijn we verder gegaan naar de witte menhir.Daar vertelde hij over de kalendermethode. De kalendermethode heeft te maken met de zon. Als de zon hoog staat weten de boeren dat ze hun plantjes mogen planten dan is het lente.Toen hebben we ons vieruurtje opgegeten. Als dat op was zijn we verder gegaan.Toen kwamen we aan het duivelsbed. Daar vertelde meester Jean-Pierre de legende van het duivelsbed. We mochten niet op het duivelsbed gaan zitten,liggen of aanraken want ze hebben het al meegemaakt. Een kindje die wou stoer doen heeft de steen aangeraakt en de bus wou niet meer starten maar dat verhaal is van vele jaren geleden. Toen gingen we verder. Plots begon het te regenen.Gelukkig was de bus er en we reden weer naar het home.

Merel, Milana en Sylke

Historische wandeling

We vertrokken in het home en trokken te voet naar het centrum van Durbuy. We dachten dat het alleen maar wandelen en uitleg zou zijn. We begonnen echter met een toneeltje, dat was zeer grappig. De gids heette Willem. We gingen naar allemaal verschillende historische plaatsen en kregen daar uitleg bij. Soms speelden we een toneeltje. Nathan speelde een graaf die zot was van vrouwen. Tyra moest zijn vrouw spelen. Ze moesten ook trouwen. Toen moesten we trappen tellen. Het waren er 161. Hij vertelde als laatst een Middeleeuws verhaal. Daarna vertrokken we terug naar het home.

Tess en Marthe

De deathride

Toen we wilden vertrekken naar de deathride begon het te regenen. Eenmaal aangekomen op de plaats begon het ook te hagelen!

We bleven in het bos waar we uitleg kregen door de begeleiders Hannes en Willem. Toen gingen we langs stenen, uitstekende wortels en modder naar boven.Gelukkig was er een touw om ons aan vast te houden. En dan waren we boven op het platform waar de deathride begint. Eerst moesten we onze handen door de lussen steken en dan maakte de moni ons vast. Je mocht je net optrekken aan die lussen anders zou je een kale streep hebben op je hoofd. En dan gingen we elk om de beurt kort maar krachtig naar beneden.Omdat we flink waren, mochten nog een keer. Het was leuk maar veel te kort!

Hannes en Fries

Weerbericht uit Durbuy

Onder een stralende zon reed onze trein door Henegouwen en Namen. Dat ze zich nu en dan eens achter de wolken verstopte, vonden we helemaal niet erg. Toch waren we er niet gerust in dat het zo zou blijven tot in de namiddag. Toen we de uitleg over het kajakken nog altijd onder een stralende hemel mochten aanhoren, konden we onze ogen bijna niet geloven. Uiteindelijk werd een van de mooiste kajaknamiddagen in jàààren! En wie nat was had dat zelf te danken aan zijn eigen vaarkunsten of aan de frisse duik die ze op het einde nog eens in de Ourthe namen... De warme douche achteraf deed des te meer deugd.
Na een stevige avondboterham werd het tijd o naar de deathride te rijden met de bus. En toen begon het toch te regenen. Tijdens het laatste stukje door het bos werd het een echte stortbui met hagelstenen. Gelukkig hadden alle kindjes goed geluisterd naar de meesters en droeg iedereen een regenjas(je). De meesters vroegen zich al af of de deathride wel zou doorgaan, maar de moni's trokken zich er niets van aan en begonnen aan de uitleg. En zie.../ toen de eerste springer klaar stond, hield het op met regenen en konden de meester hun fotostoestel van onder de regenjas vandaan halen. We hadden weer geluk! De terugweg deden we toch maar niet te voet want we houden niet van natte voeten. En zo werd het een prachtige dag die er veel beter uitzag dan de pessimistische buienradar had voorspeld.
Intussen zijn we wakker geworden onder een blauwe hemel en zien we de mistflarden over het bos drijven. Sommige leerlingen (en ook meesters) worden er lyrisch van... Straks gaan we in het oude stadje wandelen en keren we terug naar de middeleeuwen

meester Filip

Kajak

Kajak

We kwamen aan in LPM ( La Petite Merveille). We aten en

vertrokken naar de Ourthe. Daar gaan we... maar eerst een goede

uitleg voor hoe je moet sturen en wat je moet doen als je vast zit.

Maar hoe we het ook probeerden, er vielen er toch een paar in het water!

Soms waren er kinderen die vast zaten in de steentjes en dan moesten ze eruit komen en trokken ze de kajak verder. (Soms waren er kinderen die er wat problemen mee hadden om er uit te geraken) Maar wij waren niet de enigen die er uit vielen maar ook de monitoren zaten wel eens vast. Sommigen hebben nog gezwommen in de Ourthe.

Tristan, Marie, Jonathan

De treinreis

07:19 de treinreis van Kortrijk naar Barvaux.

Het duurde 3 uur en we moesten 4 keer overstappen.

Op de trein speelden de meeste een spel: kaarten of stronten.Ofwel waren ze een boek aan het lezen:de Joepie. Intussen deed Jean-Paul even een dutje.

Een groep van meisjes kunnen wel wat praten.

De jongens vonden de treinreis ook leuk.

Aan boord van de trein waren er veel knuffelberen.

Toen we aankwamen in Barvaux stond de bus van LPM ons op te wachten.

Die bracht ons dan naar het gebouw van LPM.

Beau vond de treinreis een beetje saai. In tegenstelling tot Brandon die het wel leuk vond.

Andreas en Ruben