In de natuur op stap

Donderdagvoormiddag gingen we op stap in het bos o.l.v. Christel, de natuurgids van LPM. We hebben heel wat bijgeleerd en op school zullen we dat kunnen gebruiken! Verslag volgt nog

Bonte avond...repetitie...

Op dit moment begint de fuif van LPM in de grote zaal. Daarna krijgen de kinderen ook een lekkere hap bbq. En dan maken wij ons klaar voor onze traditionele bonte avond. Dit jaar is er zelfs iemand die zelf een liedje gemaakt heeft! Vanmiddag zong ze al de pannen van het dak met haar begeleidende studiomuzikant (niemand minder dan meester JP): Yessica zal vanavond de show stelen met haar liedje "We gaan naar Durbuy"! Hieronder reeds eens voorsmaakje:

Kajakken!

Vandaag was er toch genoeg water. We hebben ds kunnen kajakken. Verslag volgt nog...

De reflectorentocht

We zijn begonnen in het donker om 8u30. We moesten met de zaklamp op de reflectoren schijnen. Als er een witte reflector was, moesten we een prent van een dier zoeken. Dan moesten we die naam op ons kaartje schrappen. En als het rood was, mochten we niet verder. We waren in groepjes van drie. Onze groep was Michelle, Axelle, Britt. We zijn paar keer uitgegleden en juf Sanne deed ons hard schrikken. We riepen zo luid door het deel dat we mochten lopen.
We mochten zoeken tot 9 uur. Ze floten 3 keer na elkaar en dan moesten we terug gaan naar de rand van het bos waar we er in moesten. Jessica was op haar achterhoofd gevallen en het deed veel pijn. Daarom is ze wat vroeger gaan slapen. Maar nu is alles alweer beter. Meester Jean–Pierre zei dat de ezel over bleef. Toen wisten we wie de winnaars waren.
Daarna zijn we eerst in de zaal geweest om Marie’s verjaardag te vieren. En dan tot slot vertelde Sanne een mooi verhaal. Toen was het bedtijd.

Verslag: Michelle en Axelle
(foto's volgen nog...)

een perfecte afdaling

Klimmen en rappel

Ik werd uitgekozen als proefkonijn voor de rappel en muurklimmen. Het was zeer moeilijk. Vooral de rappel. Ik bedoel, je staat op de voorkant van een rots en je moet naar beneden klimmen. Het is wel eng. Maar ja ik ben niet gevallen. Het was met een goede beveiliging. Na mij waren er nog een paar andere kinderen. Sommigen waren wel bang maar wie niet?
Amber en Gill

Van rappel

De rappel

We moesten naar de apenbrug, dat waren twee ijzeren touwen, één boven je hoofd en één onder je voeten om er op te staan. Dat vonden we superleuk. Sommigen waren er een beetje bang. Toen schoven we door naar de rappel: dat was een grote rots die stijl is. Daar moesten we met onze benen in een soort van zetel zitten en onze voeten wijd uit elkaar. We moeten dan naar beneden stappen en of springen. Ook daar waren er die een beetje bang waren maar op het einde durfden ze het wel omdat ze aangemoedigd waren door iedereen. Daarna schoven we door naar het klimmen. Dat was superleuk. Dat durfde iedereen!!!!!!! Toen moesten we vlug gaan eten want het waren frietjes!
Verslag: Ayla en Ellen

"Cross-country"

Met groepjes van acht trokken we door het wilde bos. Met behulp van een kompas gingen we van controlepunt tot controlepunt. De groepjes bestonden uit leerlingen van Brussel en Sint-Eloois-Winkel. Onderweg leerden we de kinderen van Brussel kennen, ze komen uit verschillende landen.
De cross country bestond uit verschillende opdrachten. Op de stafkaart konden we zien waar de verschillende controlepunten waren.
Het was superleuk !
Verslag: Amber L. en Chamea

Zangstonde

3 liedjes en 3 gitaristen...

Naar wéris

We zijn vertrokken met de bus naar Weris.
We zijn de wandeling aan de dolmen begonnen. Dat zijn stenen die in een tafelvorm liggen. Als je daar op gaat zitten dan zou je een trilling in je hand kunnen voelen, alleen als je erin geloofde. Daarna gingen we naar de witte menhir. Dat is een steen die rechtstaat. Toen zijn we naar het duivelsbed geweest. Dat is een steen die platligt op de grond, in de vorm van een bed waar de duivel op gerust heeft. Toen zijn we terug afgedaald. Daar hebben we een beetje moeten wachten op de school van Brussel. In de tussentijd hebben we een paar spelletjes gespeeld. om dan samen met de bus terug te keren. Ik denk dat we allemaal wat bijgeleerd hebben.

Verslag: Justine en Britt

Britt is jarig.

We hebben een feestje gehad omdat Britt jarig was. De familie van Britt heeft allemaal filmpjes gestuurd en tijdens het vervoer met de valiezen hebben ze chips en kinderchampagne meegegeven. Sanne had ons een paar dansjes geleerd zoals “De Hamsterdans”, “Indianendans” en nog een paar. Toen hebben meester Jean-Pierre, Jean-Paul en Thomas liedjes met de gitaar gespeeld en wij mochten meezingen. Heel tof. Daarna moesten we gaan slapen.

Verslag: Lore en Nastia.

Dansavond

Juf Sanne kent heel wat dansjes. Hier zie je een stukje van de Hamsterdans.

Historische wandeling deel 3

Historische wandeling deel 2

Nadat onze lachspieren gelost waren gingen we verder naar het bos. Daar liepen we de boerinnetjestrap op naar het uitzichtpunt, 120 meter hoger. Het was een mooi uitzicht, het was WOW.
Na een beetje stappen bereikten we de afdaling. Bij de afdaling moesten we de trappen tellen.
Uiteindelijk kwamen we aan 162 treden. Begeleidster Sanne, Gill en Luna hadden juist geteld.
Toen we van de trap kwamen zochten we de graaf (comte) d’Ursel.
Pascal liep voorop om hem te zoeken zodat hij ons niet kon zien.Nadat we een eindje gezocht hadden moesten we per 5 in een groepje staan om hem te begroeten. Uiteindelijk was hij een standbeeld, iedereen had hem anders voorgesteld.
We eindigden met een mini uitleg over de gebogen aardlagen.
Verslag Alanis en Jana.

Historische wandeling

We maakten kennis met de monitor Pascal die ons benieuwd maakte naar de geschiedenis van Durbuy. Maar dat was niet alles, we mochten een grappig toneeltje in het teken van de graaf spelen.
De graaf en gravin werden gespeeld door Leon en Luna. Dan waren er nog een paar leenmannen die gespeeld werden door Charles, Siebe en Miel. En het kindje van de gravin en de graaf werd gespeeld door Liam. Het was SUPER grappig!!!

Dinsdagmorgen... goed geslapen

Gisteren was iedereen al moe genoeg om snel in te slapen. Terwijl de meisjes zorgen dat de haartjes goed gekamd zijn, schrijven de jongens deze morgen verder aan breven en kaartjes...

De death ride!!!

Bij de deathride glijd je langs een stalen versterkte kabel naar beneden. Je hebt daarvoor een broekje aan en zo word je naar beneden geslingerd. Het was om 8u ‘s avonds in het pikkedonker iedereen vond het leuk. En diegenen die bang waren, overwonnen hun angsten. Je mocht kiezen ofwel smeet de moni je naar beneden ofwel mocht je zelf springen. Het was een grote klim maar de moeite waard! Sommigen botsten tegen takken. Sommigen gingen wat rapper dan de anderen en andere wat trager. Het hangt af van het gewicht. Het was ongeveer 20 meter hoog. We hebben in het terugkeren met alle lampjes geschenen. We hebben ook gewandeld op de “Indiana Jones brug”. Dat is een brug die heel veel wiebelt. Dan hebben we nog een lange wandeling gemaakt. Na een slaapliedje door Thomas en eentje van Jan De Wilde met beelden… SLAAP WEL!!!!!!
Verslag: Liam en Mattice

Speleologie i.p.v. kajak

Na het middagmaal begonnen we aan de avonturentocht in de plaats van kayak. Eerst moesten we een soort “broekje” aan als beveiliging. Toen begon het echte werk: ten eerste de toch wel flink steile heuvel met gladde rotsen beklimmen. Ten tweede je beveiligingsbroekje met een koord vast maken (voor de veiligheid).






En dan waren we weg, genietend van het panorama eerst de spoorwegbrug en dan de indianenbrug. Daarna deden we weer de steile afdaling waarbij velen uitgleden en verder moesten doen met een modderbroek. Toen we dan eindelijk beneden waren moesten we een klein beetje naar boven om te beginnen aan de speleologie we kropen tussen de kleine gangetjes met stalactieten en stalagmieten. Diep onder de grond vertelde onze monitor een verhaaltje dat je van de kinderen thuis hoort. Daar moesten we tussen een heel dun gaatje.
Verder kwamen ze aan een moeilijk stuk waar Britt, Caro en Axelle ze zaten op te wachten om te helpen met de leerlingen van onze groep.

We hebben de meesters en de juffrouw geholpen. Omdat ze niet door een dun gaatje konden,  moesten ze een andere weg nemen. Wij hebben met een zaklantaren door een gat gelicht en zo vonden ze het. Daarna vonden we een makkelijkere weg naar buiten. Zo kwamen we goed buiten.

Verslag: Caro & Chanel

De treinreis naar Durbuy

We begonnen de treinreis met 5 minuten vertraging. Uiteindelijk was de trein daar. Dan moesten we afscheid nemen van de ouders. We zaten al op de trein toen meester Jean-Paul de honderd meter sprint moest doen. Hij kwam namelijk uit Torhout en had ook vertraging.
 
We zaten 8 minuten op de trein , dan moesten we een klein beetje sprinten naar de volgende trein. Gelukkig stond de trein op de andere kant van het perron waar we aangekomen zijn. Daarna kwamen we aan in Doornik. Op de volgende trein zaten we een anderhalf uur. We trokken enkele foto’s van wat iedereen zo wat deed. Om de tijd wat te verdoen kregen we van meester Filip een paar puzzelstukjes uit papier. We moesten een T-puzzel maken. En dat was niet gemakkelijk! De jongens van 6b waren wat aan het foefelen! Ze riepen wel 10 keer en keer op keer was het fout. We kwamen aan in Namen. Even kijken op het bord op welk spoor de trein ons oppikt . Yes, het is een dubbeldekker; wel voor maar een 30- tal minuten . De volgende trein is een boemeltrein. Na een lange tocht kwamen we aan in Barvaux. Na een vermoeiende treinreis zijn we goed aangekomen.
Verslag: Marie en Yessica