donderdag 24 september 2015
avonturenparkoers
Eerst moesten we een grappig broekje aan doen. We
kregen uitleg want de juffen en meesters wisten nog niet hoe je het aan doet. Daarna
moesten we eerst in het bos wandelen. Erg glad! Ook de juffen en meesters
gingen soms onderuit. De eerste brug waar we over moesten was glad. De volgende
was met touwen. Moeilijk! Na de bruggen
gingen we naar het everzwijnenbos. We moesten oppassen voor de everzwijnen. Als
we er één zagen moesten we gaan liggen. Natuurlijk was het nat en modderig. De
leerkrachten hadden ons gefopt. Ze riepen dat er een everzwijn liep. We waren
vuil! We mochten nog eens op de kleine death ride . Het ging sneller dan de
vorige keer, natuurlijk omdat de touwen nat waren. De juffen en meesters gingen
ook. Jammer genoeg was het te snel gedaan.
Mathis , Anouk
foto's volgen
woensdag 23 september 2015
dinsdag 22 september 2015
De cross country
De dinsdag namiddag hebben we de cross country
gedaan. Dat betekent: een wandeling maken met de stafkaart en het kompas, alleen
zonder leerkracht of moni. Dat gebeurde in groepjes van 5 tot 6 personen. LPM
zorgde voor een lijst met coördinaten van de wandeling. We zijn gestart in een
mooi zonnetje maar dat veranderde al snel in een paar regenbuien. Op het einde
waren we wel kletsnat maar we hebben ons dan mogen douchen.
Eloise en Jill
De roofvogelshow
In de voormiddag zijn we ook naar een roofvogelshow geweest. De meneer had een Afrikaanse oehoe, een kerkuil, twee gieren en een woestijnbuizerd. Hij heeft veel
uitleg gegeven en de vogels mochten natuurlijk eens vliegen. Op het laatste mochten we de kerkuil
vast houden.
Wandeling door Durbuy
We begonnen in de frisse ochtend in een kioskje in Durbuy .
We ontmoetten een leuke gids: Pascal. Hij vertelde een leuk geschiedenisverhaal.
Het ging over een graaf genaamd d’Ursel. Hij koos leerlingen uit die het in een
toneeltje naspeelden. Max was de graaf. Drée
de gravin. Ricardo was hun zoon. Fleur L. was het liefje van de zoon van de gravin
en de graaf. De gids begeleidde ons naar boven op de Boerinnentrappen. Daar hadden
we een adembenemend uitzicht.
We gingen langs andere trappen naar beneden . Er waren 161
treden. Toen vertelde hij over de laatste inwoner van het kasteel: graaf Le Compte. We zochten graaf Le Compte en
vonden hem ook... Het was een
standbeeld. Toch hebben we een geweldig avontuur beleefd.
Febe, Fleur G, Marie
Death ride
De eerste spannende activiteit. We kwamen aan en mochten al
direct aan een broekje staan. Daarna vertelde Katrien hoe je het broekje moest
aandoen. Ze vertelde hoe je het ook moest aanspannen. Dan vertrokken de eerste
kinderen. De anderen moesten wachten tot ze een musketon kregen. Nu ging je
naar boven en moest je even wachten tot het jouw beurt was. Dan deed Katrien de
musketon om het touw en de rem. EEEEeeeeeeennnnn zzzzzzzooooooooeeeeeeeffffffff door het touw
tot je beneden was. Toen deed iemand de musketon af en was het aan de volgende.
En inderdaad de deathride was spannend en leuk.
Door Ruben, Eunice, Ashley en Lars.
Wéris
We vertrokken met de bus naar Wéris. Maar eerst
bezochten we de dolmen. Die was 6000 jaar oud en gemaakt uit puddingstenen. Puddingsteen
werd in een steengroeve uitgekapt. De dolmen weegt wel 30 000 kg per steen . Op
die steen mediteerde vroeger Renaat De Jonghe. Wij mochten dit ook eens doen. Toen
wandelden we 4 km bergop. Langs de weg zagen we het leger. Boven op de berg staat
de witte menhir. De menhirs staan in het spiegelbeeld van de grote beer. Ze
zeggen dat er een onderaardse gang is van de witte menhir tot het Duivelsbed.
Op het feest van de steen, één keer op het jaar, wordt de witte menhir gekalkt.
Dat is juist vorige week geweest. We gingen naar beneden naar het duivelsbed.
Dat staat 300 meter boven de zeespiegel. Meester vertelde een paar verhalen
over het duivelsbed . Eerst een legende en dan echte verhalen. Je mag niet op
het duivelsbed gaan zitten want anders gebeuren er rare dingen. Toen gingen we
terug naar de bus. Weris was een enge en historische plaats.
Door Auke, Max en Victor
Abonneren op:
Posts (Atom)