Weerbericht uit Durbuy

Onder een stralende zon reed onze trein door Henegouwen en Namen. Dat ze zich nu en dan eens achter de wolken verstopte, vonden we helemaal niet erg. Toch waren we er niet gerust in dat het zo zou blijven tot in de namiddag. Toen we de uitleg over het kajakken nog altijd onder een stralende hemel mochten aanhoren, konden we onze ogen bijna niet geloven. Uiteindelijk werd een van de mooiste kajaknamiddagen in jàààren! En wie nat was had dat zelf te danken aan zijn eigen vaarkunsten of aan de frisse duik die ze op het einde nog eens in de Ourthe namen... De warme douche achteraf deed des te meer deugd.
Na een stevige avondboterham werd het tijd o naar de deathride te rijden met de bus. En toen begon het toch te regenen. Tijdens het laatste stukje door het bos werd het een echte stortbui met hagelstenen. Gelukkig hadden alle kindjes goed geluisterd naar de meesters en droeg iedereen een regenjas(je). De meesters vroegen zich al af of de deathride wel zou doorgaan, maar de moni's trokken zich er niets van aan en begonnen aan de uitleg. En zie.../ toen de eerste springer klaar stond, hield het op met regenen en konden de meester hun fotostoestel van onder de regenjas vandaan halen. We hadden weer geluk! De terugweg deden we toch maar niet te voet want we houden niet van natte voeten. En zo werd het een prachtige dag die er veel beter uitzag dan de pessimistische buienradar had voorspeld.
Intussen zijn we wakker geworden onder een blauwe hemel en zien we de mistflarden over het bos drijven. Sommige leerlingen (en ook meesters) worden er lyrisch van... Straks gaan we in het oude stadje wandelen en keren we terug naar de middeleeuwen

meester Filip